Editorial
Apel o postawę i przekonania
Ponad czterdzieści lat doświadczenia zawodowego pozostawia ślady – nie tylko w życiorysie, ale przede wszystkim w postawie. Moja droga nie była spacerem po czerwonych dywanach, lecz wędrówką po różnorodnych ścieżkach, naznaczoną odpowiedzialnością, zmianami i przedsiębiorczą klarownością. Od służby publicznej, przez międzynarodowy handel chemikaliami, aż po własną firmę – wiem, co to znaczy współtworzyć. Dziś, w świecie pracy, który codziennie się na nowo definiuje, potrzeba wyraźnego kompasu i osobowości gotowych go wyznaczyć: Mój apel o postawę w czasach zmian.
Indus Navin C. Joshi przeszedł różnorodną karierę – od inżyniera, przez urzędnika, po eksperta ds. zrównoważonego rozwoju. To, co łączy jego zawodowe ścieżki, to pasja do pisania, która nadaje mu nie tylko tożsamość, ale także motywację. Moment zrozumienia opisuje słowami: „Twój zawód daje ci bezpieczeństwo, twoja pasja – tożsamość.”
Konsultantka biznesowa Nelima Kumari dodaje, że nie chodzi o żonglowanie rolami, lecz o sensowną równowagę w życiu. Pasja jest, jej zdaniem, kluczem do jasności priorytetów.
Równolegle warto spojrzeć krytycznie na niemiecką gospodarkę i kulturę pracy: W 2024 roku wzrost produktywności spadł o 0,8%, podczas gdy USA i Chiny odnotowały wzrosty. Rozmowy kwalifikacyjne coraz częściej koncentrują się na czterodniowym tygodniu pracy i równowadze między pracą a życiem prywatnym, a nie na celach i motywacji.
Jeden z przedsiębiorców ujął to dobitnie: „Nauczyliśmy całe pokolenie, że praca to wróg.” Ten zarzut trafia w sedno – pokazuje, jak zmieniło się podejście do pracy.
Inspirująca ścieżka życia Navina C. Joshiego pokazuje, że takie indywidualne rozwoje potrzebują wspierającego środowiska społecznego – takiego, które uznaje wysiłek, wspiera zamiast hamować, i odróżnia prawdziwą równowagę od wygodnictwa.
Tak też rozumiem koncepcję społecznej gospodarki rynkowej Ludwiga Erharda: Nikt nie zostaje zasadniczo sam, a każdy w miarę swoich możliwości przyczynia się do tkanki gospodarczej i społecznej.
Odpowiednim obrazem może być tu pociąg pasażerski: Nie każdy może sobie pozwolić na wygodne miejsce przy oknie – niektórzy siedzą na twardych ławkach, inni w przejściu lub pośrodku, a jeszcze inni muszą stać. Niektórym bilet mógł zostać podarowany przez współpasażerów. Ale wszyscy zmierzają w tym samym kierunku, z celem, by każdy tę podróż – mniej lub bardziej wygodnie – ale wspólnie, odbył.
Walter Thieme
Wspólnik WTH
