Dlaczego antyoksydanty?

Tworzywa sztuczne i elastomery są ważnymi materiałami w wielu gałęziach przemysłu, takich jak przemysł motoryzacyjny, elektrotechniczny i elektroniczny oraz przemysł opakowaniowy. Aby zagwarantować ich jakość i trwałość, do tych materiałów często dodaje się antyoksydanty pierwotne i wtórne. Tutaj wyjaśnione są różne mechanizmy działania antyoksydantów pierwotnych i wtórnych oraz ich kombinacje w tworzywach sztucznych i elastomerach.

Antyoksydanty pierwotne

Antyoksydanty pierwotne, znane również jako „łapacze rodników”, są związkami zdolnymi do przechwytywania wolnych rodników i zatrzymywania ich reakcji łańcuchowych. Wolne rodniki powstają w reakcjach utleniania, w których cząsteczki tlenu wyrywają elektrony z innych cząsteczek, powodując powstawanie niestabilnych związków. Wolne rodniki mogą wywołać reakcje łańcuchowe, które mogą prowadzić do degradacji tworzyw sztucznych i elastomerów.

Antyoksydanty pierwotne działają, reagując z wolnymi rodnikami i przekształcając je w stabilne cząsteczki. W ten sposób zatrzymywana jest reakcja łańcuchowa, co zapobiega degradacji tworzyw sztucznych i elastomerów. Antyoksydanty pierwotne dodaje się podczas procesu polimeryzacji oraz podczas dalszej obróbki polimerów.

Przykłady antyoksydantów pierwotnych to związki fenolowe, takie jak butylohydroksyanizol (BHA) i butylohydroksytoluen (BHT).

Antyoksydanty wtórne

Antyoksydanty wtórne, znane również jako „stabilizatory cieplne”, są związkami, które zapobiegają degradacji tworzyw sztucznych i elastomerów spowodowanej ciepłem i światłem. Antyoksydanty wtórne działają, hamując powstawanie nadtlenków i innych niestabilnych związków, które mogą powstawać w wysokich temperaturach.

Antyoksydanty wtórne dodaje się po polimeryzacji tworzyw sztucznych i elastomerów podczas dalszej obróbki, aby zwiększyć ich stabilność i trwałość. Mogą być również łączone z antyoksydantami pierwotnymi, aby osiągnąć efekt synergiczny.

Przykłady antyoksydantów wtórnych to fosfity, takie jak tiodipropionian distearylu (DSTDP), fosfoniany, takie jak Bis(2,4-di-terc-butylfenyl) pentaerytrytoldifosfonian (AO-168) oraz tiestry, takie jak tiodipropionian dilaurylu (DLTDP).